Η λέξη πρόπολη (πρό+πόλις), σημαίνει το μέσο υπεράσπισης της πόλης των μελισσών. Η πρόπολη δεν είναι τροφή για τις μέλισσες είναι ρητινώδεις εκκρίσεις από τους οφθαλμούς των φυτών όπου τις συλλέγουν και τις επεξεργάζονται, προσθέτοντας κερί και κάποιες ουσίες που εκκρίνει η ίδια. Τη χρησιμοποιούν για να απολυμάνουν τα κελιά της κηρήθρας όπου θα μεγαλώσει ο γόνος (τα μωρά τους) και θα αποθηκευτούν το μέλι και η γύρη και στο σφράγισμα των κελιών.
Η πρόπολη χρησιμοποιείται για δυο χιλιετίες τουλάχιστον από την παραδοσιακή ιατρική πολλών λαών και, πριν μερικές δεκαετίες, ανακαλύφθηκε εκ νέου από τη δυτική ιατρική και κτηνιατρική.
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την πρόπολη για τις παρακάτω ιδιότητες – δράσεις:
• Αναισθητικές/αναλγητικές: Για τοπική χρήση σε πληγές, εγκαύματα και ιδίως σε στοματικά έλκη
• Αντι- αλλεργικές: Τα φλαβονοειδή της πρόπολης μπλοκάρουν την αλλεργική αντίδραση αναστέλλοντας τη δράση των οξέων που λύουν τα κύτταρα.
• Αντιβιοτικές και Αντιμυκητιακές, Αντι-ιικές και ανοσοδιεγερτικές: Γνωστή και ως Ρωσική πενικιλίνη, η πρόπολη έχει δράσεις που δεν περιορίζονται στα βακτήρια αλλά καταπολεμά μύκητες ακόμα και ιούς.
• Αντιφλεγμονώδεις: Σε μια έρευνα που διεξήχθη μεταξύ των καταναλωτών πρόπολης το 1995, σχεδόν το 70% την χρησιμοποιούσε για προβλήματα που είχαν να κάνουν με φλεγμονές (αρθρίτιδα, ρευματισμούς και μυικούς πόνους, άσθμα, βρογχίτιδα, έκζεμα και ψωρίαση)
• Αντιοξειδωτικές: Η πρόπολη εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες που καταστρέφουν τα κύτταρα και τη δομή του DNA προκαλώντας κυτταρικό θάνατο, γήρανση και καρκινογένεση. Η αντιοξειδωτική δράση της πρόπολης είναι πολύ μεγαλύτερη από της βιταμίνης Ε.
• Αντικαρκινικές. Πολλές μελέτες έχουν γίνει που δείχνουν ότι η πρόπολη έχει αντικαρκινική δράση. Θεωρείται ότι η αντικαρκινική δράση της πρόπολης είναι τόσο προληπτική όσο και θεραπευτική.
• Αντιδιαβητική. Φαίνεται ότι η πρόπολη μπορεί να ελέγξει τη γλυκόζη αίματος και να ρυθμίσει το μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων του αίματος, οδηγώντας σε μείωση της υπεροξείδωσης των λιπιδίων και εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών σε αρουραίους με διαβήτη. (Fulianq Η. και συνεργάτες, 2005)
